Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010

Η Θεία Κοινωνία, 1η Ομιλία


ΠΡΟΛΟΓΙΚΑ

Κάθε φορά, αγαπητοί Χριστιανοί, που τελείται η Θ. Λειτουργία, όπως και σήμερα, όπως και κάθε Κυριακή, όπως κάθε μέρα, σε κάθε γιορτή, σε κάθε περίπτωση «εν παντί τόπο» και χρόνω», ετοιμάζεται το ουράνιο γεύμα, το μοναδικό και ανεπανάληπτο γεύμα, που όμοιο του δεν υπάρχει, ούτε μπορούμε να βρούμε πουθενά και στο οποίο είμαστε καλεσμένοι όλοι εμείς. Όλοι οι άνθρωποι, μικροί και μεγάλοι, πλούσιοι και φτωχοί, άρχοντες και αρχόμενοι .Είμαστε καλεσμένοι όλοι οι πιστοί, με τα ίδια λόγια «Λάβετε φάγετε. Τούτο μου εστί το σώμα το υπέρ υμών κλώμενον... Πίετε εξ αυτού πάντες. Τούτο εστί το αίμα μου...».
Υπάρχει άραγε αμφιβολία πως αυτά τα λόγια, που είναι και τα ιδρυτικά λόγια του μεγάλου αυτού Μυστηρίου, πως αναφέρονται σε κάθε Χριστιανό, για να παρακαθίσει στο τραπέζι αυτό και να συμμετάσχει των ουρανίων εδεσμάτων;
Στην αρχαία Εκκλησία, μόνο οι αβάπτιστοι (οι οποίοι ανήκαν στην τάξη των Κατηχουμένων),και όσοι είχαν πέσει σε κάποιο βαρύ αμάρτημα (οι μετανοούντες και προσκλαίοντες), οπότε είχανε αποκλεισθεί για κάποιο διάστημα από την Θ. Κοινωνία, μόνο αυτοί δεν συμμετείχαν .-Τα χρόνια εκείνα μάλιστα, μόλις α¬κουγότανε η εκφώνηση-εντολή «Τας θύρας τας θύρας εν σοφία πρόσχωμεν», αμέσως τότε αποχωρούσαν απ' το Ναό όλοι που δεν επρόκειτο για κάποιους λόγους όπως είπαμε να παρακολουθήσουν το επόμενο μέρος της Θ. Λειτουργίας, που ονομάζεται και «Λειτουργία των Πιστών». Όλοι οι άλλοι αφού έκλειναν οι πόρτες παρέμειναν στο Ναό παρακολουθούσαν το Μυστήριο μέχρι το τέλος και όλοι συμμετείχαν σ' αυτό. Ήτανε απίθανο εκείνοι που παρέμεναν στη Λειτουργία των πιστών» να μην προσέλθουν στη Θεία Κοινωνία.
Και να σημειώσουμε και τούτο. Όχι μόνο συμμετείχαν όσοι βρισκόντουσαν στην Εκκλησία την ημέρα και την ώρα εκείνη ,αλλά ήτανε και διακαής πόθος τους. Ποθούσαν γι' αυτό .Έκλαιγε η ψυχή τους αν για κά¬ποιους λόγους δεν μπορούσαν να πραγματοποιήσουν την επιθυμία τους. (Από δω και ο χαρακτηρισμός «προσκλαίοντες » ),εδώ έχει τη βάση της και η Θ. Λειτουργία « Των Προηγιασμένων Δώρων ».
Τα χρόνια βέβαια περνούν. Ο διάβολος «ως λέων ωρυόμενος »,τρέχει για να σπείρει τα ζι¬ζάνια του στις καρδιές των ανθρώπων .Μάλιστα τότε ήτανε ποιο απαιτητικός αφού και η ζέση των Χριστιανών ήτανε αφάνταστα μεγαλύτερη απ' τη δική μας σήμερα Επέρχεται λοιπόν σταδιακά η κιβδήλωση της γνησιότητας των ημερών αυτών, η ψύξη της Χριστιανικής αγάπης, η μείωση της πνευματικότητας, η απο¬μάκρυνση απ' την αθωότητα και την γνησιότητα των πρώτων αυτών ημερών της ζωής της Εκκλησίας.
Έτσι σιγά-σιγά φθάσαμε στο σημείο, οι περισσότεροι Χριστιανοί, να προσέρχονται στη Θ. Κοινωνία ορισμένες -ελάχιστες-μόνο φορές το χρόνο, και τότε τυπικά και μόνο και όχι κατάλληλα προετοιμασμένοι. Δεν είναι υπερβολή να τονίσουμε ,ότι υπάρχουν άνθρωποι που όχι μόνο μπαίνουν μέσα στην Εκκλησία μια-Δυο φορές το χρόνο ( Μ. Παρασκευή και Πάσχα ),αλλά το χειρότερο γι' αυτούς, έχουν ξεχάσει τη γεύση της Θείας Κοινωνίας. Έχουν τουλάχιστον -40- ολόκληρα χρόνια, να κοινωνήσουν.
Αναφέρεται όμως στο Γεροντικό το εξής περιστατικό .Παρουσίασαν στον Άγιο Μακάριο τον Αιγύπτιο μια Γυναίκα, στην οποία είχανε κάνει μάγια. Κάποιος Αιγύπτιος μη μπορώντας να την δελεάσει κατέφυγε σε ένα μάγο ,ώστε με τη δύναμη της μαγείας να πραγματοποιήσει τα άνομα σχέδια του. Ο μάγος προσπάθησε Αλλά επειδή δεν κατάφερε με τις μαγείες του να στρέψει το λογισμό της γυναίκας, της έκανε γεμάτος φθόνο, να πάρει την μορφή ζώου. Ύστερα από όλα αυτά αποφάσισαν να την πάνε στον αββά Μακάριο. Ο αββάς ύστερα από προσευχή, αφού την ευλόγησε και την έρανε με αγιασμένο νερό, την έκανε να φανεί Και πάλι σε όλους γυναίκα, της έδωσε να φάει και την άφησε να φύγει μαζί με τον άνδρα της. Καθώς Έφευγε την συμβούλεψε, να μην λείπει ποτέ από την Εκκλησία, ούτε να μένει μακριά από την Θ. Κοινωνία. Αυτό, της τόνισε, το έπαθες, γιατί είχες πέντε εβδομάδες να μεταλάβεις τα άχραντα Μυστήρια.
Αδυνατεί, αγαπητοί Χριστιανοί ,η ανθρώπινη γλώσσα και γραφίδα να περιγράψει ,την αναγκαιότητα, και το ύψος του Μυστηρίου της Θ. Κοινωνίας. Το σώμα και το αίμα του Κυρίου μας, Μας προσφέρεται« εις βρώσιν και εις πόσιν ». Δώρο εξ ύψους ,ουρανόσταλτο μάννα ,που προσφέρεται σε μας για να τραφούμε και να αγωνισθούμε. Είναι ο Άρτος ο ουράνιος, η αδαπάνητη και ανεξάντλητη τροφή, που μπορεί να θρέφει το σύνολο του ανθρωπίνου γένους, όλο τον κόσμο, αδαπάνητα και «εις τους αιώνας ».Αυτά ακριβώς μας τονίζουν και τα Κυριακά λόγια, μέσω του Θεολόγου μα¬θητού. Κατηγορηματικά και αδιάψευστα. «Αμήν λέγω υμίν ,εάν μη φάγητε την σάρκαν του υιού τον ανθρώπου και πίητε αυτού το αίμα, ουκ έχετε ζωήν εν αυτοίς (Ιωάν.6,53).
Αυτή λοιπόν η ουράνια τροφή, για πολλούς έχει καταντήσει μια αποστερημένη τροφή. Ενώ θα έπρεπε για κάθε Χριστιανό να είναι το ζητούμενο, αγνοείται, περιφρονείται ,θεωρείται άνευ σημασίας. Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, ερμηνεύοντας την «Κυριακή προσευχή »,αναφέρει ότι ναι μεν όταν ζητάμε στην προσευχή μας «τον άρτον ημών τον επιούσιον »αναφερόμαστε στην υλική τροφή, όμως «επιούσιος άρτος »,είναι και ο λόγος του θεού και ο εκκλησιασμός και η Θ. Κοινωνία. Χωρίς τον υλικό επιούσιο άρτο ,δεν μπορούμε να ζήσουμε σωματικά, χωρίς τον επιούσιο ουράνιο άρτο, χά¬νουμε την πνευματική μας ζωή, χάνουμε την αιωνιότητα. Λιμοκτονούν λοιπόν εκούσια, γίνονται δολοφόνοι της ψυχής τους. όσοι στερούν τον εαυτό τους απ' αυτή τη Θεία ευεργεσία. Θα μπορούσαμε να επαναλά¬βουμε γι' αυτούς τα λόγια του Ασώτου.« Πόσοι μίσθιοι τον πατρός μου περισσεύουσιν άρτων, εγώ δε λιμώ απόλλυμαι!».(Λουκ. 15,17)
Αγαπητοί Χριστιανοί
Με την έναρξη του νέου εκκλησιαστικού έτους -από τον μήνα Σεπτέμβριο και την νέα κηρυκτική περίοδο της εκκλησίας μας, που ξεκινάει κάθε χρόνο την «Κυριακή του Σπορέως» σκεφθήκαμε ,αντί άλλης ομιλίας .σχετικής με τα Αποστολικά και τα Ευαγγελικά αναγνώσματα να ασχολη¬θούμε, με κάποια πιο πρακτικά θέματα ,αρχής γενομένης από αυτό της Θ. Κοινωνίας, αφού είναι το κο¬ρυφαίο μυστήριο, η κορωνίδα και το επιστέγασμα της Εκκλησίας ,αυτός ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Υπάρχει ανάγκη επανευαγγελισμού όλων μας. Διυλίζουμε τον κώνωπα και καταπίνουμε την κάμηλο σε πολλά θέματα. Αυτή όμως η τακτική στα θέματα της πίστεως, είναι επιζήμια και ψυχοκτόνος. Παραμένοντας στα μικρά καν τα ανούσια και παραμερίζοντας τα βασικά και ουσιαστικά βλάπτουμε και τον εαυτό μας και όλους όσους περιμένουν από μας να είμαστε «το φως τον κόσμου ».
Θα προσπαθήσουμε λοιπόν στα μέτρα των δυνατοτήτων μας, να σημειώσουμε κάποια βασικά πράγματα που συναντάμε στην πορεία μας μέσα στην Εκκλησία, τονίζοντας μέσα απ' την μακραίωνη Ορθόδοξη πα¬ράδοση μας, τους Πατέρες και την πείρα των αγίων μας, την ορθοπραξία, που τόσο έχουμε παραμελήσει. Τονίζει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.«Αναγκαίον μαθείν το θαύμα των Μυστηρίων, τι ποτέ εστί και διατί εδόθη, και τις ή ωφέλεια τον πράγματος ».
Αγαπητοί Χριστιανοί.
Επανερχόμενοι και πάλι στο κύριο θέμα μας , το οποίο και θα μας απα¬σχολήσει τις αμέσως επόμενες ομιλίες, για μια ακόμη φορά τονίζουμε την τακτική των πρώτων Χριστιανών οι οποίοι, κατά την περιγραφή της Καινής Διαθήκης, κοινωνούσαν καθημερινά. Αν σήμερα λόγω συνθη¬κών είναι ανέφικτο κάτι τέτοιο, κατά πόσο όμως είμαστε δικαιολογημένοι με την όλως δι' όλου αντίθετη τακτική της σχεδόν ανύπαρκτης προσέλευσης μας, της τέλειας αποχής και το χειρότερο όλων της απροετοί- μαστης και ακατάλληλης, της σχεδόν ασεβούς ενώσεως μας με το ίδιο το Θεό.
Σύγχρονος αγιορείτης θεολόγος αναφερόμενος στο μεγάλο αυτό Μυστήριο, αναφέρει τα εξής. « Για τους Αγίους Πατέρας κάθε τι που γίνεται στη Θ. Λειτουργία, αναφέρεται στο Χριστό .Ο ιερός Χρυσόστομος , με τα συγκλονιστικά του λόγια συνεπαίρνει προς στιγμήν τις εμπαθείς ψυχές μας. Θα έπρεπε βέβαια να είναι διαρκές βίωμα μας, η παρουσία του Κυρίου στη Θ. Λειτουργία .Ωστόσο είναι λίγες οι φορές, που ζούμε μέσα στη Θ. Λειτουργία τη Σταυρική θυσία ή την Ανάσταση του Χριστού. Άλλες φορές νοιώθουμε να είμαστε κοντά στο Χριστό, όχι όμως με το μέρος το εκείνων οι οποίοι τον δοξολογούν, αλλά με το μέρος εκείνων οι οποίοι τον προδίδουν και τον βλασφημούν.
«Με τη Θ. Λειτουργία -κορύφωμα της οποίας είναι η Θ. Κοινωνία- ο Θεάνθρωπος Ιησούς έρχεται στον κόσμο μας, γεννιέται στην φάτνη των αλόγων, κηρύττει το ευαγγέλιο της Βασιλείας, θαυματουργεί, Έπειτα παραδίδεται, υβρίζεται, θυσιάζεται, ανασταίνεται ,εκ νεκρών.
Η Θ. Λειτουργία είναι το διαρκές Πάσχα του Κυρίου. Σε μας απομένει αν θα Τον ακολουθήσουμε , ζώντας μέσα στο σκοτάδι της προδοσίας, όπως ο Ιούδας, ή μέσα στο φως της Αναστάσεως, όπως η Παναγία Μητέρα Του, οι Μυροφόρες και οι ένδεκα Μαθητές». (Ιερομ. Γρηγορίου « Η Υπεραγία Θεοτόκος »σελ.37). ΑΜΗΝ
http://ntprodromoy.blogspot.com/p/blog-page_27.html

Τα λάθη είναι πολλά όπου η αγάπη είναι λίγη. Εκεί που η αγάπη περισσεύει τα λάθη εξαφανίζονται!

Ανακοίνωση των διαχειριστών της ιστοσελίδας μας

Οι απόψεις που δημοσιεύονται δεν απηχούν κατ' ανάγκη και τις απόψεις των διαχειριστών.
Οι φωτογραφίες προέρχονται από τα site και blog που μνημονεύονται ή από google search ή από άλλες πηγές και ανήκουν αποκλειστικά στους δημιουργούς τους.
Τα αποσπάσματα video που δημοσιεύονται προέρχονται από άλλα site τα οποία και αναφέρονται (σαν Πηγή) ή περιέχουν το λογότυπο τους.
Εάν παρόλα αυτά κάποιος/α θεωρεί ότι θίγεται από ανάρτηση του Blog, καλείται να επικοινωνήσει στο atladidas@gmail.com προς αποκατάσταση του θέματος.